ایشان در وصیت به پسرشان میفرمایند:

با تقوا به همه چیز می‌توان رسید. اگر در این راه – طى طریق – به سوى  خداوند، تقوا نباشد، ریاضت و مجاهدت را هرگز اثرى نیست؛ جز زیان، اثرى  ندارد و نتیجه‏اى جز دورى از درگاه خدا نخواهد داشت. اگر آدمى یک چهله(چهل  روز) به ریاضت بپردازد، اما یک نماز صبح از او قضا شود، نتیجه آن اربعین بر باد رفته است. در تمام عمرم، تنها یک روز نماز صبحم قضا شد. پسر بچه‏اى  داشتم؛ شب آن روز از دست رفت. سحرگاه به من گفتند که این رنج فقدان را به  علت فوت نماز صبح، مستحق شده‏اى؛ اینک اگر شبى، تهجد و شب‏ زنده‏دارى‏ام  ترک گردد، صبح آن، انتظار بلایى را مى‏کشم.

انجام امور مکروه، موجب پایین آمدن مقام بنده خدا مى‏شود و به عکس، انجام  مستحبات، مرتبه او را ترقى مى‏بخشد. بدان که اگر در راه سیر و سلوک، به  جایى رسیده‏ام، به برکت بیدارى شب و مراقبت در امور مستحب و ترک مکروهات بوده است؛ ولى اصل و روح همه اعمال، خدمت به سادات و فرزندان ارجمند رسول  خدا صلى‏ الله ‏علیه ‏و آله بوده است.

========

برگرفته از عرفا